Αγαπητοί γονείς, ενημερώνουμε πως για όγδοη (8η) συνεχή χρονιά το «Γκομπολίνο» μετέχει στο πρόγραμμα ΕΣΠΑ.
Για τεχνικούς λόγους θα δείτε την ανάρτηση του ονόματός μας στους καταλόγους των Δομών εντός της εβδομάδας, όπως μας διαβεβαίωσε το ΕΕΤΑΑ.
Για τα ραντεβού σας μπορείτε να επικοινωνείτε μαζί μας στα τηλέφωνα 6944364911 & 6947442440.
Καλή σχολική χρονιά σε όλα τα παιδάκια!
Συναδέλφισσες & Συνάδελφοι,
Εν μέσω πανδημίας, το Υπουργείο Παιδείας επέλεξε να αναβαθμίσει την ποιότητα της παρεχόμενης προσχολικής εκπαίδευσης με μεταρρυθμίσεις, οι οποίες δε στηρίζονται, ούτε λαμβάνουν υπόψη τα νέα επιστημονικά δεδομένα, σύμφωνα με τα οποία λειτουργούν τα νηπιαγωγεία στις περισσότερες Ευρωπαϊκές χώρες.
Η εφαρμογή, αρχικά, προαιρετικά της ασύγχρονης εκπαίδευσης και στη συνέχεια με αποστολή εγκυκλίου και της σύγχρονης εκπαίδευσης, είτε συνδυαστικά και των δύο, στα νηπιαγωγεία, αποτελεί ένα βήμα καταστρατήγησης των παιδαγωγικών αρχών, που διέπουν την εξ Αποστάσεως εκπαίδευση, αλλά και την εκπαίδευση ενηλίκων. Η εισαγωγή της, δε, στο νηπιαγωγείο διαφοροποιείται σε σχέση με το δημοτικό, το γυμνάσιο και το λύκειο, διότι η συμμετοχή των γονέων είναι αναγκαία – υποχρεωτική και δίχως αυτή δεν μπορεί να υπάρξει εξ αποστάσεως εκπαίδευση σε καμία μορφή της. Επιπλέον, στερούνται επιστημονικής τεκμηρίωσης ως προς τον τρόπο εφαρμογής τους, καθώς, τόσο το ΠΔ 79, όσο και το ΔΕΠΠΣ-ΑΠΣ για το νηπιαγωγείο, δεν προτρέπουν στη μετωπική διδασκαλία, αλλά στη διδασκαλία μέσω θεματικών προσεγγίσεων, θεμελιωδών εννοιών και διαθεματικών δραστηριοτήτων. Και επ’ ουδενί δεν αναφέρεται σ’ αυτά ότι επιτρέπεται συνδιδασκαλία με τους γονείς ή παρουσία αυτών στη φυσική τάξη.
Αναλογιζόμαστε, λοιπόν, με θλίψη πόσο υπερβολικά, τολμούμε να πούμε κι επικίνδυνα, αδαής μπορεί να είναι κάποιος, που πιστεύει ότι μπορεί να προσφέρει έργο με σύγχρονη εξ αποστάσεως τηλεκπαίδευση σε παιδιά προσχολικής ηλικίας. Παιδιά, τα οποία στο πλαίσιο της αληθινής τάξης συνδυάζουν τη γνώση και τη μάθηση με παιχνίδι, μαθαίνουν σ’ ένα πολυαισθητηριακό περιβάλλον, λατρεύουν τη δασκάλα τους, που στα μάτια τους μπορεί να είναι κάτι σαν ταχυδακτυλουργός, που με μαγικό τρόπο τα καταφέρνει όλα και είναι σε κάθε συνθήκη εκεί γι’ αυτά και για το καθένα ξεχωριστά, αφομοιώνουν και συγκροτούν τη γνώση ως απόρροια διαθεματικότητας και πολλαπλών ερεθισμάτων, αγαπούν το σχολείο, γιατί δε συνδέεται στεγνά μ’ ένα φύλλο εργασίας ή μ’ ένα διδακτικό εγχειρίδιο, αποκτούν δεξιότητες ζωής μέσα απ’ την αλληλεπίδραση και τη δια ζώσης επικοινωνία.
Προφανώς και είναι αυτονόητο ότι όλο αυτό το πλαίσιο όχι μόνο δε δύναται να υποστηριχθεί ηλεκτρονικά και στο ψυχρό τηλεμάθημα, αλλά πρωτίστως θέτει σε κίνδυνο να γκρεμιστούν όσα κάποιος επί μήνες έχει κτίσει στις ψυχές των παιδιών και τη δική του.
Εν μία νυκτί, λοιπόν, καλούνται οι νηπιαγωγοί να δημιουργήσουν «τηλετάξη», όπου θα κάνουν το μάθημά τους με τα παιδιά παρουσία των γονέων και φυσικά μέσα στα σπίτια τους. Και πότε; Το απόγευμα στην καλύτερη περίπτωση ή ακόμα και το βράδυ. Περιμένοντας με υπομονή (;) πότε θα ολοκληρώσουν τα μεγαλύτερα παιδιά τις δικές τους τηλεδιασκέψεις, έτσι ώστε να πάρουν θέση στον ένα, πιθανόν, υπολογιστή που υπάρχει στο σπίτι (αν υπάρχει!!!) Γιατί; Γιατί, ενδεχομένως, οι γονείς το πρωί εργάζονται!!! Είτε απ’ τα σπίτια τους, είτε στο φυσικό τους χώρο εργασίας.
Να πιστέψουμε ότι υποχρεωνόμαστε, όλοι ανεξαιρέτως, γονείς και εκπαιδευτικοί, σε καταστρατήγηση των διδακτικών και εργασιακών μας δικαιωμάτων, αντίστοιχα; Ότι καλούμαστε να μην έχουμε δικαίωμα σε προσωπικό χρόνο και ήρεμες οικογενειακές στιγμές;
Κι αφού ξεπεραστεί όλος αυτός ο εκνευρισμός, οι εντάσεις και ξεκινήσει η κοινωνικοποίηση, όπως είπε η Υπουργός στην τελεδιάσκεψη, σύμφωνα με την οποία τα παιδιά με ανοιχτές κάμερες θα έρχονται σε επαφή με τους φίλους τους και θα συνομιλούν μεταξύ τους, αρχίζουν να φαίνονται ξεκάθαρα σ’ όλους πλέον τους γονείς, πιθανά προβλήματα, όπως άρθρωσης και εκφοράς λόγου, ειδικές ανάγκες, κ.λ.π., που έχουν τα παιδιά τους, φέρνοντας τόσο τους ίδιους, όσο και αυτά σε δύσκολη θέση. Κάτι που δε συμβαίνει, όταν τα παιδιά βρίσκονται στη φυσική τους τάξη και τα διαχειρίζονται οι νηπιαγωγοί τους και μόνο!!! Θα ήταν ιδιαίτερα ενδιαφέρον να υπάρξει ανατροφοδότηση ή και υποδειγματική εξ αποστάσεως διδασκαλία εκ μέρους των υπέρμαχων της τηλεκπαίδευσης σε παιδιά με αυτισμό, αρκετά απ’ τα οποία φοιτούν σε τάξεις νηπιαγωγείων γενικής παιδείας ή και σε Τμήματα Ένταξης και που καλούνται να συμμετέχουν με τον γονέα τους και φυσικά να εκτίθενται σε όλους τους υπόλοιπους γονείς.
Κι εδώ γεννάται ένα επιπλέον ερώτημα: Το Υπουργείο έχει διασφαλίσει την ισότιμη πρόσβαση όλων ανεξαιρέτως των παιδιών στην εξ αποστάσεως εκπαίδευση; Καθότι, απ’ όσο εμείς τουλάχιστον γνωρίζουμε, σημαντικά προβλήματα έχουν προκύψει εκ μέρους των γονέων, αναφορικά με τη χρήση και την εγκατάσταση της όποιας πλατφόρμας, την ύπαρξη ή όχι σύνδεσης στο διαδίκτυο, καθώς, επίσης και τη διάθεση ή μη ηλεκτρονικών υπολογιστών, tablet, smartphones.
Επίσης, καμία μέριμνα δεν έχει ληφθεί για την καταλληλότητα ή μη χρήσης των εργαλείων ασύγχρονης και σύγχρονης εκπαίδευσης και ιδιαίτερα αν ανταποκρίνονται στις εκπαιδευτικές ανάγκες των προνηπίων και των νηπίων, ενώ παράλληλα καμία επιμόρφωση δεν έχει πραγματοποιηθεί στις νηπιαγωγούς.
Ίσως αυτοί είναι μερικοί απ’ τους λόγους, που η λέξη ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΗ σύγχρονη τηλεκπαίδευση τρομάζει να εμφανιστεί με σαφήνεια σε εγκυκλίους και κρυβεται πίσω από διαζευκτικά «ή». Ίσως γι’ αυτό και όλη η «πρωτοποριακή» αυτή εφαρμογή, τείνει να δικαιολογήσει την ύπαρξή της ως ανάγκη ν’ αποδείξουν οι εκπαιδευτικοί, που επί χρόνια έχουν περίτρανα δείξει την υπέρμετρη αγάπη τους για το λειτούργημα, το οποίο επιτελούν, ότι αξίζουν τα χρήματα, που κάθε μήνα «μπαίνουν» στο λογαριασμό τους!!!!
Σαφώς δεν τολμάμε να περιφρονήσουμε τη σημασία των χρημάτων, που είναι απολύτως σημαντικά για τον κάθε άνθρωπο. Θλιβόμαστε όμως και συμμεριζόμαστε απόλυτα την αντικειμενική δυσκολία των όλων μας, οι οποίοι καλούμαστε να πρωτοστατήσουμε σ’ ένα θέατρο του παραλόγου, προσπαθώντας παράλληλα να διατηρήσουμε την επαγγελματική μας συνείδηση, το διδακτικό μας ήθος και τη βαθιά επίγνωση ότι όλο αυτό, που μας ζητείται να υλοποιήσουμε, ανήκει στη σφαίρα του ανεφάρμοστου και αντιπαιδαγωγικού.
Στη συνέχεια, το Υπουργείο με το Πολυνομοσχέδιο, προέβη στη γενναία αύξηση του αριθμού των μαθητών στα νηπιαγωγεία από την αναλογία 1 προς 22 σε 1 προς 24, με δυνατότητα προσαύξησης 10%, η οποία θα αποφασίζεται από τον διευθυντή της σχολικής μονάδας. Η ενέργεια αυτή, εν μέσω κορονοϊού, μόνο προκλητική, ανεύθυνη και επικίνδυνη για τη δημόσια υγεία θα μπορούσε να χαρακτηριστεί.
Τα Νηπιαγωγεία χρειάζονται βοηθητικό προσωπικό και καθαρίστριες καθ’ όλη τη διάρκεια του ωραρίου, προκειμένου να διασφαλίζεται πρωταρχικά η υγιεινή και η ασφάλεια των 4χρονων και 5χρονων μαθητών. Αντί γι’ αυτό, μέσα σε μία νύχτα διατέθηκαν εκατομμύρια ευρώ για χορηγίες τάμπλετ, τα οποία, εδώ και χρόνια, θα μπορούσαν να είχαν επενδυθεί στη δημόσια εκπαίδευση για την αναβάθμιση των κτηρίων, αλλά και στο ανθρώπινο δυναμικό.
Τέλος, θα λέγαμε ότι η αναβάθμιση της Προσχολικής Εκπαίδευσης σε καμία περίπτωση δεν πραγματοποιείται με την εισαγωγή θεματικών ενοτήτων όπως Αγγλικά, Πληροφορική και Φυσική αγωγή, η οποία καταργεί ουσιαστικά την διαθεματικότητα και την ολιστική προσέγγιση των γνωστικών περιοχών με δραστηριότητες, οι οποίες πραγματοποιούνται με βάση τις εκπαιδευτικές ανάγκες των προνηπίων και των νηπίων, την επιστημονική δηλαδή προσέγγιση και τεκμηρίωση. Απορίας άξιον, πώς εξαιρέθηκαν η Μουσική και Θεατρική Αγωγή; Τουλάχιστον αυτές είναι γνωστικές περιοχές, που άπτονται άμεσα του αναλυτικού προγράμματος του νηπιαγωγείου, αλλά και των ενδιαφερόντων των παιδιών αυτής της ηλικίας!!!
“Αν νομίζεις ότι η μόρφωση είναι ακριβή, δοκίμασε την άγνοια.”
Derek Curtis Bock
Πρόεδρος του Χάρβαρντ (1930)
ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΙ ΕΝ ΔΡΑΣΕΙ Ν.ΦΘΙΩΤΙΔΑΣ
πηγή: http://www.fresh-education.gr/
Οι κατασκευεύες & οι χειροτεχνίες είναι ένας όμορφος τρόπος για να κρατάμε σε εγρήγορση όχι μονάχα τον παιδικό νου μα και για να περνάμε συνάμα ποιοτικό χρόνο με τα παιδάκια μας, ειδικά τώρα που είμαστε πιο ελεύθεροι απ΄οτι πριν. Έχοντας απλά, καθημερινά υλικά μπορούμε να συνδημιουργήσουμε μαζί τους μικρές, χαριτωμένες χειροτεχνίες που θα τους μείνουν αξέχαστες!
Τα έξτρα υλικά που θα χρειαστείτε, παραδείγματος χάριν τα ματάκια, και τα οποία μέχρι πρότινος θα τα αγοράζατε έτοιμα από κάποιο καταστήματα παιχνιδιών, μπορείτε να τα ζωγραφίσετε ή να τα αντικαταστήσετε με κουμπιά, κάνοντας την δραστηριότητα της χειροτεχνίας ακόμη πιο διασκεδαστική!
Ας δούμε λοιπόν μερικές πασχαλινές χειροτεχνίες που θα μπορούσαμε να φτιάξουμε μαζί με τα παιδάκια μας αυτές τις γιορτινές ανοιξιάτικες ημέρες. .
1. Λαγουδάκι με ποτήρι
από φελιζόλ και χαρτί
2. Λαγουδάκι από χαρτί
3. Λαγουδάκια
με χαρτί σε σχήμα κώνου
4. Λαγουδάκια & κοτοπουλάκια
από ρολό χαρτιού τουαλέτας
5. Στεφάνι με χάρτινα πολύχρωμα αυγά
6. Σελιδοδείκτες σε σχήμα χεριού-λουλουδιού
φτιαγμένοι με ξυλάκια, χαρτί, τσόχα
ή όποιο άλλο υλικό προτιμάτε
7. Κοτοπουλάκι από ρολό χαρτιού τουαλέτας, κομμένο στα δύο
Όπως κι’ αν αποφασίσετε να περάσετε τον χρόνο με τα παιδάκια σας, σας ευχόμαστε όλοψυχα να τον ευχαριστηθείτε!!
Να έχετε ένα αξέχαστο γιορτινό Πάσχα με Υγεία & Αγάπη
Οι διαταραχές ύπνου στα παιδιά είναι ποικίλες, με διαφορετική ένταση, διάρκεια, χρόνο εμφάνισης κτλ. Οι περισσότερες από αυτές θεωρούνται μεταβατικές, οι οποίες υποχωρούν καθώς το παιδί μεγαλώνει. Άλλες πάλι χρειάζονται δραστική παρέμβαση για να υποχωρήσουν. Στις περισσότερες φορές τα παιδιά δεν παραπονούνται για ενοχλήσεις. Σε αρκετές όμως περιπτώσεις οι διαταραχές ύπνου έχουν επιπτώσεις στο λειτουργικό επίπεδο της καθημερινότητας του παιδιού, όπως είναι η σχολική του επίδοση ή η διάθεσή του.
Στις διαταραχές ύπνου συμπεριλαμβάνονται οι εφιάλτες, η υπνική άπνοια, η υπνοβασία, η νυχτερινή ενούρηση, οι νυχτερινοί τρόμοι, η ναρκοληψία και ο τριγμός δοντιών.
Η αντιμετώπιση των διαταραχών καθορίζεται από το πρόβλημα και την εκάστοτε διαταραχή. Σε γενικές όμως γραμμές οι υγιείς συνθήκες ύπνου και ένα σταθερό πρόγραμμα ύπνου και έγερσης είναι βασική προϋπόθεση της εξομάλυνσης του προβλήματος. Το παιδί θα πρέπει να κοιμάται σε ήρεμο περιβάλλον, στο δικό του κρεβάτι, σε άνετες για το παιδί θερμοκρασίες και έχοντας μπει νωρίτερα σε διαδικασία ύπνου. Αυτό σημαίνει να μην έχει καταναλώσει διεγερτικά ροφήματα όπως κόκα κόλα, ζάχαρη, σοκολάτα, αλλά και να μην υπάρχουν συμπεριφορές ή καταστάσεις, οι οποίες του προκαλούν διέγερση.
Πιο συγκεκριμένα, σε περιπτώσεις ναρκοληψίας ενδείκνυται ατομική θεραπεία αναλόγως της βαρύτητας των συμπτωμάτων. Συνιστάται συγκεκριμένο προσχεδιασμένο ωράριο ύπνου, με σύντομους ύπνους 30-60 λεπτών κατά την διάρκεια της ημέρας, φαρμακευτική αγωγή αλλά και προσαρμογή και ρύθμιση του σχολικού προγράμματος του παιδιού. Συμπληρωματικά παρέχεται ψυχοσυναισθηματική στήριξη και καθοδήγηση, τόσο στο παιδί όσο και στην οικογένεια του.
Στο σύνδρομο υπνικής άπνοιας, η χειρουργική ή ακόμα και πλαστική επέμβαση κρίνεται απαραίτητη, ώστε να αφαιρεθούν οι αδένες που εμποδίζουν την φυσιολογική αναπνοή του παιδιού. Απαγορεύεται αυστηρά η χρήση και χορήγηση υπνωτικών.
Σε περιπτώσεις τριγμού δοντιών, το παιδί λαμβάνει οδοντιατρική παρακολούθηση, και αποτελεσματική φαίνεται να είναι και η χρήση συσκευών αφύπνισης ώστε να διακόπτεται ο τριγμός.
Τέλος, σε περιπτώσεις νυχτερινής ενούρησης συνιστάται φαρμακευτική αγωγή για σύντομο χρονικό διάστημα, αλλά και συμπεριφορική θεραπεία. Το παιδί δέχεται καθοδήγηση και ως προς τις διατροφικές του συνήθειες. Όσον αφορά τον ύπνο, οι γονείς θα πρέπει να ξυπνάνε το παιδί ανά τακτά διαστήματα κατά την διάρκεια της νύχτας, να περιορίζεται η λήψη υγρών κατά τις βραδινές ώρες ενώ αυξάνεται κατά τις πρωινές, ώστε το παιδί να ενισχύσει το έλεγχο των σφιγκτήρων του. Η χρήση συγκεκριμένων συσκευών αφύπνισης σε περίπτωση που το παιδί βρέξει το κρεβάτι του, φαίνονται να έχουν υψηλά ποσοστά αποτελεσματικότητας, τουλάχιστον για όσο διάστημα χρησιμοποιούνται. Με το τέλος της χρήσης συνήθως υπάρχει υποτροπή και επανεμφάνιση του προβλήματος ως ένα βαθμό. Επιπλέον, η ψυχοθεραπεία βοηθάει τόσο τους γονείς στο να μειώσουν προστριβές, όσο και το παιδί, το οποίο λαμβάνει στήριξη στις ψυχοσυναισθηματικές διαταραχές και την πρόληψη τους.
Σε οποιαδήποτε από τις παραπάνω περιπτώσεις, το παιδί θα πρέπει να το δει ειδικός ώστε να διαγνώσει το πρόβλημα και να επιλέξει την καταλληλότερη παρέμβαση για την αντιμετώπιση της διαταραχής.
Τα όρια στα παιδιά είναι σημαντικά γιατί παρέχουν ένα πλαίσιο αποδοχής και ασφάλειας, επιτρέποντας την ψυχοσυναισθηματική ανάπτυξη τους. Οι γονείς συχνά δυσκολεύονται να βάλουν όρια καθώς αισθάνονται πως στεναχωρούν τα παιδιά τους ή τα περιορίζουν. Ωστόσο είναι σημαντικό να σκεφτούν ότι, μόνο μέσω των ορίων μπορούν να εξασφαλίζουν τόσο τη σωματική όσο και τη συναισθηματική ασφάλεια των παιδιών τους.
Η ασφάλεια προκύπτει όταν υπάρχει προβλεψιμότητα και συνέπεια ανάμεσα στα λόγια και τις πράξεις. Τα παιδιά χρειάζονται την ασφάλεια των ορίων ώστε να βγουν και να εξερευνήσουν τον κόσμο.
Μέσα από τα όρια τα παιδιά μαθαίνουν τόσο να ελέγχουν τον εαυτό τους και να αναλαμβάνουν την ευθύνη των πράξεων τους, όσο και πως υπάρχουν συνέπειες για τη συμπεριφορά τους. Ακόμα εκπαιδεύονται στις κοινωνικά αποδεκτές και μη συμπεριφορές.
Τα όρια χρειάζεται να είναι σαφή, λογικά, όχι άκαμπτα και να ανταποκρίνονται στο αναπτυξιακό στάδιο κάθε παιδιού (π.χ. δεν μπορούμε να ζητήσουμε σε ένα παιδί 2 χρονών να παραμείνει ακίνητο και ήσυχο καθώς σε αυτή την ηλικία έχει ελάχιστο έλεγχο των παρορμήσεων). Καθώς μεγαλώνουν τα παιδιά οι γονείς χρειάζεται να επαναδιαπραγματευτούν κάποια όρια ή να θέσουν καινούργια. Κάθε οικογένεια θέτει τα δικά της όρια ανάλογα με τις αξίες της, τα πρότυπα τους και το μοντέλο διαπαιδαγώγησης των γονιών.
Όταν θέτουμε το όριο εξηγούμε τη συνέπεια στο παιδί και είναι σημαντικό να την εφαρμόζουμε σταθερά. Η συνέπεια πρέπει να έχει μια λογική σύνδεση με το όριο, να εφαρμόζεται αμέσως μετά την αρνητική συμπεριφορά και να υπάρχει ξεκάθαρο χρονικό περιθώριο της συνέπειας (π.χ. χρόνος που θα στερηθεί κάτι).
Τι κάνουμε όταν τα παιδιά παραβιάζουν τα όρια;
Όταν οι κανόνες και τα όρια δεν τηρούνται συστηματικά, τότε τα παιδιά πολλές φορές δοκιμάζουν με τη συμπεριφορά τους τους γονείς, καθώς δεν ξέρουν κάθε φορά τι να περιμένουν.
Όλα τα συναισθήματα και οι επιθυμίες του παιδιού είναι αποδεκτά, όχι όμως και όλες οι συμπεριφορές. Τα όρια και οι συνέπειες έχουν στόχο την αλλαγή της συμπεριφοράς του παιδιού.
Είναι σημαντικό όταν εφαρμόζουμε ένα όριο να μην χάνουμε τη συναισθηματική σύνδεση με τα παιδιά μας.
Αγαπητοί γονείς, είναι δόκιμο, με την έξαρση της γρίπης, να προβείτε στην απλή εξέταση σάλιου όταν αρρωσταίνει το παιδάκι σας, προκειμένου να διασφαλιστείτε από τον τύπο Η1Ν1.
Ευχαριστούμε για την συνεργασία
καλό μήνα
Πολλές φορές τα παιδιά μοιάζουν να έχουν ξεχάσει τι χρώμα έχει ένας κήπος ή να μην θέλουν να πάνε μια βόλτα στο πάρκο ή την παιδική χαρά. Οι συζητήσεις τους περιορίζονται μόνο σε τηλεοπτικά προγράμματα και στο τι βλέπουν στην τηλεόραση ή σε ένα tablet. Αλήθεια, πόσο τηλεόραση επιτρέπεται να βλέπουν τα παιδιά προσχολικής ηλικίας; Απάντηση: Καθόλου.
Πολλοί γονείς παρατηρούν ότι τα μικρά παιδιά βρίσκουν “ενδιαφέρον” στο να παρακολουθούν τηλεόραση. Από την ώρα που θα ξυπνήσουν το πρωί, αλλά και κατά τη διάρκεια της ημέρας η μόνη τους επιθυμία είναι να κάθονται μπροστά σε αυτήν. Υπάρχουν και γονείς που προωθούν αυτήν τη συνήθεια στο παιδί, είτε βλέποντας οι ίδιοι υπέρμετρα τηλεόραση είτε αφήνοντάς το να παρακολουθεί τηλεόραση πολλές ώρες, καθώς έτσι παραμένει ήσυχο.
Αν πιστεύετε πως το να μην αφήνετε το παιδί σας να βλέπει καθόλου τηλεόραση είναι υπερβολικό, μπορείτε να το δείτε από μια άλλη οπτική γωνία: Θα αφήνατε το παιδί σας να κάνει κάτι που θα του άλλαζε με αρνητικό πρόσημο, την εγκεφαλική του σύσταση ή θα έβλαπτε το σώμα του; Η τηλεόραση κάνει ακριβώς αυτό: ενεργοποιεί τον εγκέφαλο του παιδιού να αναπτυχθεί διαφορετικά και οι αλλαγές που επιφέρει συνδέονται με τη διάσπαση προσοχής, την αδυναμία συγκέντρωσης και την αυξημένη επιθετικότητα.
Η τηλεόραση καταστέλλει τη δημιουργικότητα, την ανάπτυξη ευφυΐας και πολλές άλλες πιθανές ικανότητες των παιδιών, τόσο σε πνευματικό όσο και σε οργανικό επίπεδο. Η πολύωρη παρακολούθηση τηλεόρασης μπορεί να οδηγήσει στην παχυσαρκία, στην έλλειψη παρατηρητικότητας και αντίληψης και φυσικά στην έλλειψη δημιουργικότητας και φαντασίας. Πιο συγκεκριμένα , μπορεί να γίνει ένας εθισμός που θα διαρκέσει μια ζωή. Μάλιστα η πολύωρη παρακολούθηση τηλεόρασης από τόσο μικρή ηλικία μπορεί και αλλάζει ακόμη και τη σύσταση του εγκεφάλου ενός παιδιού.
ΤΑ ΜΕΙΟΝΕΚΤΗΜΑΤΑ ΠΟΥ ΠΡΟΚΑΛΕΙ Η ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ ΣΕ ΟΡΓΑΝΙΚΟ ΕΠΙΠΕΔΟ
Είναι πολλά τα προβλήματα που ενδέχεται να προκύψουν από την πολύωρη παρακολούθηση τηλεόρασης σε οργανικό επίπεδο καθώς η παιδική ηλικία είναι συνυφασμένη με την ανάπτυξη όλων των οργάνων του σώματος όπως και με τον σκελετό του παιδιού. Για να αποκτήσει ένα υγιές και δυνατό σώμα το παιδί χρειάζεται και την ανάλογη άσκηση. Η πολύωρη παρακολούθηση τηλεόρασης στερεί από το παιδί τη φυσική άσκηση που χρειάζεται, και το κάνει περισσότερο ευάλωτο σε ιούς και αρρώστιες ενώ δεν είναι απίθανο να αλλοιώσει τον βαθμό όρασής του ή να συνδεθεί με πονοκεφάλους και άλλα παρόμοια προβλήματα.
Σημαντική είναι και η συνάφεια μεταξύ τηλεόρασης και παχυσαρκίας. Όταν το παιδί παρακολουθεί πολλές ώρες τηλεόραση ακίνητο ο μεταβολισμός του μαθαίνει να “τεμπελιάζει”.
ΤΑ ΜΕΙΟΝΕΚΤΗΜΑΤΑ ΠΟΥ ΠΡΟΚΑΛΕΙ Η ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ ΣΕ ΝΟΗΤΙΚΟ ΕΠΙΠΕΔΟ
Πρώτα από όλα η τηλεόραση μπορεί να γίνει εξάρτηση. Παιδιά τα οποία είναι εθισμένα στην τηλεόραση έχουν διαγνωστεί με χαμηλότερη ευφυΐα σε σύγκριση με άλλα παιδιά της ίδιας ηλικίας.
Όπως και τα υπόλοιπα όργανα του σώματος, ο εγκέφαλος, μπορεί επίσης να αναπτυχθεί όταν τον ασκούμε. Η σκέψη είναι η πιο σημαντική άσκηση για τον εγκέφαλό μας. Η παρακολούθηση τηλεόρασης δεν απαιτεί σχεδόν καθόλου σκέψη, αφού οι εικόνες διαδέχονται αστραπιαία η μια μετά την άλλη καθιστώντας πολύ λίγα αυτά που μπορεί να προσφέρει και που μπορούν να εξάψουν τη φαντασία ενός παιδιού. Για αυτό πολλές φορές η παρακολούθηση τηλεόρασης μπορεί να συγκριθεί με το να ταΐζουμε ένα παιδί στο στόμα και να μην το αφήνουμε να πιάσει το κουτάλι και να φάει μόνο του.
Ο εγκέφαλος των μικρών παιδιών είναι έτσι σχεδιασμένος, ώστε να αναπτύσσεται πιο ευνοϊκά όταν έρχεται σε επαφή με το φυσικό περιβάλλον και με την ανάπτυξη της φαντασίας. Τα παιδιά προσχολικής ηλικίας μπορεί να μην έχουν να κάνουν μαθήματα αλλά έχουν να κάνουν αρκετή δουλειά ως προς την ανάπτυξή τους. Τα παιχνίδια ρόλων, το χτίσιμο με τουβλάκια, η ζωγραφική, και γενικότερα τα εικαστικά, η κοινωνικοποίησή τους μέσα από τις σχέσεις τους με συνομηλίκους τους ή τα αδέρφια τους, το να βοηθάνε στο μαγείρεμα, να σκαρφαλώνουν σε δέντρα, να κάνουν κούνια ή να κοιτάζουν βιβλία, είναι οι δραστηριότητες που ενεργοποιούν και ευνοούν την ανάπτυξη τους.
ΤΙ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΚΑΝΟΥΝ ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ
Τα περισσότερα παιδιά προσχολικής ηλικίας που δεν έχουν μάθει να παρακολουθούν τηλεόραση ή να παίζουν στο tablet, είναι συνηθισμένα να κρατούν τον εαυτό τους απασχολημένο. Οπότε αν η τηλεόραση δεν γίνει συνήθεια δεν θα αποτελέσει και πρόβλημα.
Αν μέχρι τώρα δεν υπήρχε όριο στην τηλεόραση που βλέπει το παιδί, του εξηγούμε πως αυτό θα αλλάξει γιατί οι ώρες που βλέπει τηλεόραση είναι πάρα πολλές, με αποτέλεσμα να παραμελεί κάθε άλλη δραστηριότητα με την οποία μπορεί να ασχοληθεί. Είναι πολύ σημαντικό να εξηγήσουμε στο παιδί γιατί αυτή η συνήθεια κρίνεται απαραίτητο να αλλάξει. Φυσικά και θα υπάρξει γκρίνια και θυμός από την πλευρά του παιδιού, αλλά αυτός δεν παύει να είναι ένας παιδικός τρόπος για να μας χειριστεί και να κερδίσει αυτό που ζητάει.
Για να το επιτύχουμε αυτό, και για να κάνουμε συμμέτοχο το παιδί στην νέα αυτή προσέγγιση, φτιάχνουμε από κοινού ένα πρόγραμμα με τις εκπομπές ή τα κινούμενα σχέδια που εκείνο επιθυμεί να παρακολουθεί, είτε στην τηλεόραση είτε σε DVD, εμμένοντας στην άποψή μας ότι, το πρόγραμμα αυτό δεν θα υπερβαίνει τη μια ώρα ημερησίως.
Επιπλέον, είναι εξαιρετικά σημαντικό να μην αφήνουμε την τηλεόραση να παίζει στο σπίτι σαν ένας “συντροφικός” ήχος. Την ανοίγουμε μόνο όταν θέλουμε να παρακολουθήσουμε κάποιο πρόγραμμα και έπειτα κλείνει. Αν θέλουμε να ακούγεται κάτι στο σπίτι, μπορούμε να έχουμε μουσική κατά τη διάρκεια των δραστηριοτήτων μας δίνοντας έτσι έναν υγιή εναλλακτικό τρόπο συντροφιάς.
Η τηλεόραση μέσα στο παιδικό δωμάτιο είναι άκρως απαγορευτική καθώς συνδέεται με μια εύκολη ψυχαγωγική λύση, η οποία στο εγγύς μέλλον μπορεί να τα ταυτιστεί με τάσεις αντικοινωνικότητας.
Το να περνάνε οι γονείς χρόνο με το παιδί είναι εξίσου σημαντικό. Δεν είναι τόσο σημαντική η ποσότητα του χρόνου, όσο το να νιώσει το παιδί ότι έχει την πλήρη προσοχή του γονιού του και κάνει δραστηριότητες, που το χαροποιούν με αυτόν. Όταν το παιδί ευχαριστηθεί από την επαφή του με το γονιό και νοιώσει “γεμάτο” θα θελήσει να ασχοληθεί με κάτι μόνο του.
Μια πρακτική ιδέα είναι να έχουμε ένα βάζο με ιδέες, ώστε όταν δεν βρίσκουμε κάτι να κάνουμε με το παιδί να τραβάμε στην τύχη ένα χαρτάκι από το βάζο των δραστηριοτήτων και να κάνουμε αυτό που λέει!
Προσπαθούμε να δώσουμε στο παιδί να καταλάβει ότι είναι σημαντικό να διασκεδάζει τον εαυτό του και δεν χρειάζεται την τηλεόραση ή το tablet για να το καταφέρει. Όταν συνηθίζουν σε αυτό το μοτίβο τα παιδιά αρχίζουν και βρίσκουν αυτονόητο να περνάνε ώρα μόνα τους, προσπαθώντας να απασχολήσουν δημιουργικά και διασκεδαστικά τον εαυτό τους. Η αξία αυτού είναι πολλή μεγάλη, τόσο στην ανάπτυξη της φαντασίας τους, όσο και στην ρύθμιση του ελεύθερου χρόνου τους.
Τα παιδιά αυτής της ηλικίας μαθαίνουν καθημερινά τον κόσμο. Είναι πολύ σημαντικό να τον μαθαίνουν μέσα από εμπειρίες και όχι μέσα από την τηλεόραση. Για να βοηθήσουμε το παιδί μπορούμε να του προσφέρουμε πολλά και ποικίλα ερεθίσματα όπως:
Το γκομπολίνο και οι συνεργάτες
του εύχονται καλές γιορτές με υγεία & αγάπη
Χρόνια Πολλά !!!